Een slecht cijfer ligt niet aan jou.
Die leraar geeft de toets te laat op… kan jij niets aan doen!
Je hebt te veel huiswerk op één dag, precies als je een grote toets hebt; kan jij óók niets aan doen!
Leraar Engels kan écht níet uitleggen. En geen orde houden. Toch logisch dat je er weinig van snapt?!
Natuur- en scheikunde is zo onlogisch als wat. Bio ook. Dit is gewoon niet te leren. Ligt dus niet aan jou.
Je klasgenoten kunnen niet samenwerken. Zíj zorgen er voor dat je een slecht cijfer voor een samenwerkingsopdracht haalt.
Ook je ouders motiveren je niet echt. Maar, daar kom je nog wel over heen.
Vakken waar je goed in bent lukken je prima. Dus… die andere dingen liggen niet aan jou. Zo simpel is het.
Van één ding baal je wel een beetje. Jij wilt later architect worden (bijvoorbeeld). Daar vragen ze dan diploma’s voor op minimaal HBO-niveau. Daar moet je toch echt wel minimaal je havo-diploma voor halen. Met je huidige cijferlijst is het niet zeker of dat ook gaat lukken. Dat is wel een dingetje. Stel dat het wel lukt, dan moet je nog heel wat jaren aan de studie. Dáár heb je geen zin in. Dus stel je je droom vast maar een beetje bij naar beneden. Dat ga je natuurlijk niet tegen je vrienden zeggen. Je zegt gewoon wat jouw plan is voor later. Of je zegt dat je het eigenlijk nog niet echt weet. Als ze over school beginnen en vragen hoe het met de cijfers staat praat jij je daar óók wel weer uit. Liever geen gezeur. Daar schiet je niets mee op.
De gevolgen zijn groter dan je denkt! Je blijft zitten en gaat op het nippertje over. Je haalt niet je havo- of vwo-diploma. De vervolgopleiding die jou écht verder brengt kan je wel vergeten. Je kiest een opleiding van lager niveau. Maar, daar ben je óók niet gemotiveerd voor. Je komt bij klasgenoten met een lager denkniveau dan jij. Ze denken voor jouw gevoel te simpel. Je bent niet gemotiveerd en daarom ga je niet je best doen voor mooie resultaten. Dat worden opnieuw lage cijfers. Je gaat zitten gamen, sporten en chillen. Na je schoolperiode heb je een matig leuke baan. Met een lager salaris. Je moet echt op je geld letten, tenzij je bij je ouders blijft wonen. Later een huis kopen en een beetje auto kan je écht wel vergeten. Je voelt je eigenlijk zwaar ongelukkig omdat je de hele dag bezig bent met dingen die je niet interesseren. Je kunt je wel voor je hoofd slaan, want om alsnog te gaan voor (bijvoorbeeld) architect ben je als volwassene járen bezig met een avondstudie. Hier wil je écht níet aan denken!
Thuis is het meestal gezellig. Ik kan over van alles praten. Oók over school. Mijn ouders laten mij vrij in mijn schoolwerk. Dat is prettig. Daardoor hebben ik eigenlijk nooit echt ruzie als het over school gaat. Als ik vragen heb ga ik trouwens zélf wel naar hen toe.
School is nuttig. Of beter gezegd: ik bedenk het zo dat ik school nuttig vind. Zin in huiswerk heb ik niet echt, maar ik weet waar ik het voor doe. En zo vervelend is het nu ook weer niet. Verder heb ik een bijbaantje en hobby’s. Daardoor is het prima vol te houden.
Als ik iets zeg of vind heb ik daar áltijd een reden voor. Ze hoeven het heus niet met mij eens te zijn. Ik ben het dan ook niet met hen eens namelijk. Dat is toch prima? Dus… als ik zeg dat ik geen huiswerk heb… dan heb ik dat ook niet. Of als ik zeg dat ik het morgen wel leer… dan leer ik het dus gewoon morgen. Het is normaal dat anderen mij gewoon serieus nemen. En wel zo prettig.
Ik lukt goed met mijn cijfers. Ik weet precies welke cijfers ik nog moet halen om dit schooljaar te halen. Ik heb er voor mijn gevoel echt grip op. Vrij logisch: als ik een 8 wil halen leer ik daar gewoon langer voor. Ik plan dat dan ook een beetje. Dan ben ik niet zo gestrest voor een toets. Eigenlijk weet ik van tevoren al welk cijfer ik minimaal ga halen. En dan klopt het achteraf bijna altijd! Cool he!
Later wil ik een goede baan. Zover is het nog niet, maar ik droom ervan 😊. Ik weet echt zéker dat het me gaat lukken om dat voor elkaar te krijgen. Gewoon goed genoeg leren en al een beetje kijken welke school ik hierna ga doen. Nu is mijn school nog algemeen, maar op de volgende school ga ik doen waar ik echt zin in heb.
Ik heb een coachtraject gemaakt met de naam #re-turn to learn.
We hebben dan 6 gesprekken van één uur. Dat doen we met Zoom. Ik geef je telkens allerlei opdrachten via een gedeeld Word-bestand. Ik laat je nadenken over hoe jij denkt en doet. Ik geef je feedback en ik help je verder.
Je praat met mij en ik ben soort van neutraal. Bij mij heb je het gevoel dat ik je steun in je studie. Ik begrijp je als iets niet lukt of als je er gewoon de balen van hebt. Daardoor gaat het tussen jou en je ouders ook lekkerder lopen en is het gewoon weer gezellig thuis.
School vind je een stuk nuttiger. Je weet waar je het voor doet en je gaat er ook voor. Ook als je soms minder zin hebt.
Je weet precies hoe jij je leren moet aanpakken. Daardoor heb je voor je gevoel écht grip op je cijfers. En dat voelt prettig! Daardoor ben je veel minder gestrest vanwege school. Dan onthoud je de leerstof beter en dat levert natuurlijk ook nog meer vrije tijd op.
Jij voelt je een stuk prettiger en je bent een stuk zekerder van je zaak. Je ouders merken dat natuurlijk aan je. En ze reageren daardoor ook een stuk relaxter naar jou. Je kunt normaal met elkaar praten en ze nemen je gewoon serieus.
Je bent enorm in je zelfvertrouwen rond leren gegroeid. Je weet pas hoe dit voelt als je het meemaakt. Het zorgt ervoor dat je voor je gevoel ook écht kunt bereiken waar je nu nog van droomt. Dus… wil jij bijvoorbeeld architect worden? Dan heb je ook écht het gevoel dat jou dat gaat lukken.
1. Het grootste probleem was voor mij motivatie opbrengen voor het leren, en het naleven van mij planning.
2. Het grootste leermoment was toen Renke mij vertelde over hoe je een 'vaste' en een 'groei' mindset kan herkennen en verbeteren door het aanpassen van je houding.
3. Ik zou Renke aanbevelen omdat hij je iets leert, en flexibel is in het oplossen van problemen.