‘We gaan het vandaag hebben over doelen’. Net voor de herfstvakantie gooi ik in het coachgesprek met Rick het woord ‘doelen’ op tafel… En dan komt er een héél interessante reactie!
Rick is een hoogbegaafde jongen van 17 jaar. Hij is de coaching ingestapt om zijn onderpresteren te boven te komen. Hij mocht door naar VWO-5, níet om zijn cijfers, wél omdat zijn docenten tóch het vertrouwen hebben dat hij met plan van aanpak en coaching er een succes van gaat maken.
Oké luister mee.
Ik was dus begonnen over die ‘doelen’. Zegt mijn Rick (let op de toon!): ‘Je wéét toch nog wel dat ik niet zo van die doelen ben hè??’ Hij kijkt me aan, fronsend voorhoofd, alerte blik in zijn ogen. Zo van: Pas op hé…, hier kunnen we het beter niet over hebben.
Wow, dít wordt interessant. Wat is de achtergrond van deze opmerking? Ik kan natuurlijk niet gelijk ‘waarom’ vragen… want dan ben ik hem kwijt.
Eerst zeg ik: ‘Túúrlijk weet ik dat joh. Dat heb je toch duidelijk tegen me gezegd?! Nee, dat gaan we niet doen op die manier’. Erkenning, anders haakt hij af. ’t Moet ook een beetje ontspannen blijven.
Tegelijkertijd ben ik natuurlijk razend nieuwsgierig.
Dus zeg ik: ‘Weet je waar ik héél benieuwd naar ben…?’. Ik wacht even zijn vragende blik af. ‘Kijk, als ik onze gesprekken tot nu toe bekijk… dan denk ik: volgens mij wil je wél iets voor elkáár gaan krijgen…’ Ja, oké, dat is zo. Maar wat wil je daarmee zeggen? ‘En dan denk ik: … dan heb je toch een doel?? Of… zeg ik nu iets heel geks ofzo?’
Dat gezicht joh!
Verbazing. Ontkenning. Verwarring.
Dit moment is echt góud waard!
Nog even doorgaan: ‘Ik zeg nu toch niks geks hè?! Of vind jij van wel?’
En dan zegt Rick deze mag-ni-fie-ke zin: ‘Maar het lúkt me toch niet om doelen te halen’.
Ik ben helemaal in mijn rol; ik val van mijn stoel van verbazing. ‘Wáátt? Weet jij dat wel zéker?’
Een twijfelende knik. Tuurlijk! Ja! Ja? Wat bedoel je?
‘Nou, kijk…’ en dan noem ik dit soort dingen:
- Je bent op tijd voor dit gesprek… dat lukt alleen als je doel is om op tijd te komen.
- Je zit al in je derde gesprek van dit coachtraject… dan ben je bezig met het halen van een doel.
- Je gaat elke dag naar school… en dat betekent dat je richting een doel gaat.
‘Ik vind dat jij dus behoorlijk doelgericht bent. En dat je óók richting je doel aan het werken bent. Nou ja, dan kán het niet anders of je bereikt een doel.’
En nu vindt er een paradigmashift plaats. Rick gaat het van de andere kant bekijken. Denkt zoiets als: zou ik dan wél doelen kunnen halen?
Het is prachtig om zo aan motivatie te werken. En als die motivatie dan komt kan je verder met ‘zelfregulatie’. Werken met doelen is zo’n concrete vaardigheid die valt onder ‘zelfregulatie’. En iedereen kan dit leren!
Aan het einde van het gesprek bevestigt Rick de paradigmashift: ‘Ik ben toch echt met doelen bezig geweest zeg. ’t Ging eigenlijk best wel goed, vind je niet?’
Nou, dat kon ik bevestigen!
Met een brede grijns scoort Rick de succeskans voor de doelen die hij in dit gesprek heeft gemaakt.
Welke doelen haalt jouw onderpresterende puber wél?